​

Ekonomik Değişim ile İlgili Birkaç Sonuç

• I. Dünya Savaşının hemen öncesine denk gelen 1913 yılında, Batı kültür bölgesi tek başına, tüm dünya ekonomisinin %61’ini oluşturuyordu.

• 2015 yılı itibari ile bu oran %35’e kadar gerilemiş durumda.

• 2050 yılında ise %24’e düşeceği öngörülüyor.

​

• 1913 yılında, İslam üst-kültür bölgesinin ekonomik büyüklüğü, dünya ekonomisinin sadece %6’sı kadardı. 

  • Bir başka değişle Batı'nın %10'u bile etmiyordu.

• 2015 yılı itibari ile İslam üst-kültür bölgesinin dünya ekonomisi içindeki oranı 15’e kadar çıkmış durumda.

  • Hala Batıdan düşük olsa da artık %10'u değil yarısına yakın.

• 2050 yılında ise bu oran %18’e çıkmış olacak ve %24 Batı ve %25 Çin-Tibet kültür bölgelerinden sonra dünya üzerindeki en büyük ekonomik güç haline gelecek.

  • Batının %​75'i

​

Değişimin Sonuçlarının Değerlendirilmesi ve Günümüze Muhtemel Etkileri 

1913'teki gibi, %26’lık bir nüfusun, %61’lik bir ekonomik güç ile birlikte, dünyaya kendi kültür ve değerlerini dayatma potansiyeline sahip olabileceği en azından kabul edilebilir görünüyor. Ama %11’lik bir nüfusun, %35’lik bir ekonomik güçle hegemonya kurması herhalde oldukça zor olsa gerek.

​

Bugün dünya üzerinde yaşananlar da aslında büyük ölçüde bunun sonucu. Artık daha güçsüz olan Batıya karşı dünyanın her yerinden sesler yükseliyor. Ekonomi ve nüfus olarak daha güçlü olduğu dönemlerde daha fazla taraftar bulan batı kültür ve değerleri (evrensel değerler!) de düşüşe paralel olarak hızla aşınıyor ve çekiciliğini yitiriyor.   

 

Eğer engellenemezse, 2050 yılında, %9 Nüfus, %24 Ekonomiye sahip Batı; %32 Nüfus ve %18 Ekonomiye sahip bir İslam dünyası ile karşı karşıya kalabilir. Aslında bunun kaçınılmaz olarak çatışma ile sonuçlanmasını beklemek doğru değil. Bu iki gücün başka işbirliklerine karşı birlikte hareket etme potansiyeli de mevcut.

​

Yine de risk almayıp, böyle bir birlikteliği olabildiğince engellemeye çalışmak Batı için en doğru (!) yol olarak görünüyor olsa gerek. Bu konuda empati kurulabilirse Batılı liderleri anlamak mümkün. Tarihe dayanan tecrübeleri İslam dünyasının muhtemel birlikteliğini sağlayacak kültür ve değerlerin, Çin ya da Hint dünyasındaki değerlerle aynı sonuçları üretmediğini gösteriyor.      

​

Dünya çatışma bölgelerinin neredeyse tamamının, çoğunluğunu Müslümanların oluşturduğu bölgelerde olması belki bu açıdan da değerlendirilebilir.  

​

Yirmi birinci yüzyılın başlangıcına Amerikan çağının şafağı olarak baktığımızda göreceğimiz ilk şey Halifeliği yeniden yaratma arayışında olan bir Müslüman grubun yaptığı eylem olmuştur. Onların nihai hedefi Atlantik'ten Pasifik'e kadar uzanan büyük bir İslam imparatorluğu oluşturmaktır. Kaçınılmaz olarak, onlar dünyanın birincil gücü olan Birleşik Devletler ile çatışmak zorundadır.

 

Birleşik Devletler buna İslam dünyasına saldırarak yanıt verecektir. Ancak onun amacı zafer kazanmak değildir. Zaferin ne anlama geldiği hiç de açık olmayacaktır. Onun amacı basit bir şekilde İslam dünyasını karıştırmak ve bir İslam imparatorluğunun ortaya çıkmasını engelleyecek bir oluşum yaratmaktır.

Birleşik Devletler savaşlar kazanma gereksinimi duymaz. Onun gereksinim duyduğu şey basit olarak karşı tarafta bir karmaşa yaratmak ve kendisiyle mücadele edebilecek derecede büyük bir güç oluşumunun meydana gelmesini engellemektir. 

(Gelecek 100 yıl. George Friedman. Pegasus: 2010)

​

Bu arada batı kültür bölgesinin liderleri ve teorisyenleri, böyle bir tehdit ile karşı karşıya kaldıklarında işbirlikleri konusunda zorluk çekmeyeceklerinin de herhalde farkındadırlar. Çünkü İslam dünyasında oluşacak bir ittifak sadece Batı kültür bölgesi için bir tehdit olarak algılanmayacaktır. İttifakın katılımcıları Latin Amerika kültür bölgesinde olduğu gibi bir kenarda değil, dünya coğrafyasının tam ortasında bulunmaktadır. İttifak, sadece Batı kültür bölgesi ile değil, Slav-Ortodoks, Çin-Tibet ve Hint kültür bölgeleri ile; hatta GD. Asya ve Sahraaltı Afrika ile kaçınılmaz olarak sınırlara sahip olacak ve çoğu tarafından muhtemel tehdit olarak algılanacaktır.

​

Hatta bugün de böyle algılandığının ip uçlarını görmek mümkündür.

​

Hiç bir konuda anlaşamayan, birisinin ak dediğine diğeri kara diyen dünya liderlerinin, konu DAEŞ'in bombalanması olduğunda, stratejik tutumu falan bir kenara bırakıp, değerler sistemi üzerinden karar alarak inanılmaz bir hızla harekete geçebilmeleri dikkat çekici değil mi?!

​

Kaynaklar

• 1-1990 arası nüfus ve ekonomi istatistikleri için: Two Thousand Years of Economics Statistics. Volume 2:By Conutry. Aleksandr V. Avakov. Algora Publishing:2015

• 2010-2050 arası Ekonomi tahminlerini için IMF verileri: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_past_and_projected_GDP_(PPP)  (11.02.2017) web sayfasından

• 2050 nüfus tahminleri için BM tahminleri: http://www.photius.com/rankings/world2050_rank.html  (11.02.2017)

• İstisnalar hariç, nüfusu 1 milyonun altında olan ülkeler değerlendirme dışı bırakıldı. Bu yüzden bölge ve dünya toplamlarında bir miktar eksiklik olabilir ama bu eksiklik genel tabloyu değiştirmiyor.

• İlgili kaynaklarda eksik bırakılan-boş geçilen az sayıda bilgi, aynı kültür bölgesindeki yakın bir başka ülkenin değişimleri baz alınarak tarafımızdan hesaplanma yoluna gidildi.

• Ülke istatistikleri için detay 

​

Sitemizden Ek Okuma Önerileri

Lider Ülkelerin Değişimi 

A.B.D. ve İslam Dünyası 

Türkiye Hakkında Gelecek Öngörüleri

İran-A.B.D. Anlaşması ve Bölge Üzerinde Etkileri 

​